ازدواج موقت چیست

ازدواج موقت چیست؟

ازدواج موقت كه در افواه ?عوام? به نام ?صیغه? مشهور شده از نظر قوانین اسلامى یك نوع قرارداد ازدواج است كه با ازدواج ?دائم? (ازدواجهاى معمولى) هیچ گونه فرقى جز در مسأله ?محدود بودن مدت? ندارد.

در ازدواج موقت، مرد و زنى كه ازدواج آنها با یكدیگر بلامانع است با هم پیمان زناشویى مى بندند و عقد مى خوانند و تعیین ?مهر? و ?مدت? مى كنند، و فرزندى كه از آنها به وجود مى آید یك فرزند مشروع و قانونى (حلال زاده) و داراى تمام حقوق و مزایاى یك فرزند است.
پس از تمام شدن مدت ازدواج موقت، و جدایى دو همسر از یكدیگر، زن باید ?عدّه? نگهدارد، یعنى پیش از گذشتن ?مدت معینى? حق ندارد با مرد دیگرى ازدواج دائم یا موقت كند (مدت مزبور اقلا چهل و پنج روز تمام براى زنانى كه عادت ماهانه نمى بینند و براى آنها كه مى بینند دو بار قاعده شدن است).
بدیهى است فلسفه نگه داشتن عدّه این است كه روشن شود كه از شوهر اوّل نطفه اى در رحم زن منعقد شده است یا نه، چه اینكه اگر منعقد شده باشد در این مدت آشكار مى شود، ناگفته پیداست كه در صورت انعقاد نطفه باید تا موقع وضع حمل از ازدواج با دیگرى خوددارى نماید.
بنابراین اگر زن، قبل از گذشتن مدت مزبور كه در واقع ?حریم زوجیت? محسوب مى شود با دیگرى عقد ازدواج دائم یا موقت ببندد ازدواج او باطل و عمل او ?عمل منافى عفت? (زنا) محسوب خواهد شد ومشمول تمام كیفرهایى است كه در اسلام براى این كار تعیین شده است.
از این گفتار چنین نتیجه مى گیریم كه تمام حدود ازدواج و شرایط همسرى كه در ?ازدواج دائم? وجود دارد باید در ?ازدواج موقت? رعایت گردد (به استثناى موضوع مدت).
فقهاى اسلام طبق مدارك اسلامى تصریح كرده اند كه این دو نوع ازدواج از نظر احكام هیچ گونه فرقى با هم ندارند جز در یك مورد و آن اینكه:
در ازدواج دائم ?مسلمان? نمى تواند با ?غیر مسلمان? ازدواج كند، ولى ازدواج موقت مرد مسلمان با زن غیر مسلمانى كه از اهل كتاب است (مانند مسیحى و یهودى) مانعى ندارد. اما از نظر ?آثار حقوقى? این دو نوع ازدواج فقط در دو مورد با یكدیگر فرق دارند:
1. در ازدواج موقت زن و مرد از یكدیگر ارث نمى برند (ولى البتّه فرزند آنها از هر دو ارث مى برد).
تازه این در صورتى است كه در عقد، شرط ارث نكنند، بنابراین اگر هنگام اجراى صیغه عقد شرط نمایند كه از یكدیگر ارث ببرند این حق براى آنها ثابت خواهد بود.
2. در ازدواج موقت، زن حق ?نفقه? ندارد و تنها همان مهر خود را مى تواند بگیرد، ولى قابل توجه اینجاست كه چون مهر حد معینى ندارد و از طرفى مدت این ازدواج هم طبق قرارداد معلوم است، زن مى تواند با توجه به مقدار مدت، مخارج خود را پیش بینى كرده و به مقدار مهر بیفزاید، و شاید اینكه در اسلام دستور داده شده در این نوع ازدواج ?مهر? صریحاً در متن عقد ذكر شود براى مراعات همین نكته و امثال آن بوده است.
روى این حساب این دو مورد تفاوت حقوقى (یعنى ارث و نفقه) چون هر دو قابل تغییر و تابع طرز قرارداد است (حق ارث را با شرط كردن در متن عقد، و نفقه را از طریق اضافه نمودن مهر مى توان تأمین نمود) فاصله زیادى میان این دو نوع ازدواج از نظر آثار ایجاد نمى كند.
از توضیحات بالا این نكته روشن گردید كه: افراد كم اطلاع یا مغرضى كه مى گویند در ازدواج موقت زن به صورت یك ?كنیز? یا یك ?كالاى تجارتى? به فروش مى رسد و یا به صورت یك قالیچه یا یك دست لباس در مى آید و به اجاره داده مى شود كاملا غیر منطقى و نادرست و دور از حقیقت است.
كجاى قانون ?ازدواج موقت? مى گوید زن به صورت كنیز و برده در آید یا مانند یك كالا فروخته یا اجاره داده شود؟!
آیا ازدواج موقت جز یك ?پیمان دو جانبه زناشویى? منتها براى مدت معین، با رعایت تمام شرایط، چیز دیگرى هست؟ و آیا این پیمان دو جانبه با سایر قراردادها و پیمانها از نظر حقوقى تفاوتى دارد؟!
این، نهایت بى انصافى است كه انسان قضاوت نسنجیده اى درباره موضوعى كه یك وسیله مؤثرى براى مبارزه با فساد اجتماعى است (چنانكه خواهد آمد) بنماید و آن را طور دیگرى جلوه دهد.
مگر نه این است كه در ازدواج موقت طرفین با رضایت كامل و آزادى اراده و اختیار و بدون هیچ گونه اجبار اقدام به بستن این قرارداد دوجانبه مى نمایند؟
با این حال آیا نام ازدواج موقت را ?یك جور جواز شرعى آدم فروشى? گذاردن ناشى از بى اطلاعى یا سوءنیّت یا هر دو نیست؟
آیا اگر ما جلوى این قانون را كه اجراى صحیح آن مى تواند فحشا را به مقدار قابل توجهى از بین ببرد بگیریم، و به جاى آن بساط ننگین ?روسپى گرى? را پهن كنیم خدمتى به جنس زن كرده و او را از اسارت و بردگى نجات داده ایم؟
نكته جالب توجه اینكه در مورد تعبیر به ?اجاره دادن زن? كه عدّه اى از مخالفان ما روى آن تكیه كرده اند، طبق تصریح فقهاى ما اگر صیغه عقد متعه را به لفظ اجاره بخوانند یعنى زن بگوید اجرتك نفسى (خودم را به تو اجاره دادم...) باطل است، و از این موضوع به خوبى روشن مى شود كه روح عقد ازدواج موقت با روح اجاره كاملا مباینت دارد به دلیل اینكه اجراى عقد با لفظ اجاره قطعاً باطل است.
سوء استفاده را نباید به حساب قانون گذارد
ولى در اینجا یك نكته اساسى وجود دارد و آن اینكه با نهایت تأسف عدّه اى هوسباز و هوسران، از روى بى اطلاعى و بى بندوبارى، از این قانون اسلامى كه بر اساس یك حكم فطرى و ضرورت اجتماعى بنا شده و اجراى صحیح آن (همان طور كه اشاره شد و بعداً توضیح داده مى شود) مى تواند به عنوان یك حربه مؤثر براى مبارزه با ?فحشا? و بسیارى دیگر از مفاسد اجتماعى مورد استفاده قرار گیرد، آرى آنها از این قانون مانند بسیارى از قوانین دیگر سوءاستفاده كرده و آن را وسیله اى براى اجراى نیات ناپاك و شهوت رانى بى قیدوشرط خود قرار داده اند.
تا آنجا كه هر نوع فحشا و روسپى گرى را در پشت این ?ماسك? عملى ساخته اند، كار به جایى رسیده كه معناى ازدواج موقت را به آن همه شرایط و قیود، به این اندازه تنزل داده اند كه هنگامى كه یك مرد هوسباز با یك زن آلوده روبه رو مى شود تنها با گفتن یك جمله آن هم بدون هیچ گونه توجه به مفهوم و لوازم آن، فحشا با تمام كیفیّات ننگین آن مجاز گردد!
این اعمال بى رویه و غلط دستاویزى به دست افراد مغرض داده تا در این مورد به تبلیغات مسموم خود ادامه دهند. و همین سبب شده كه نام ازدواج موقت یا به قول عوام ?صیغه? به قدرى مورد تنفر قرار گیرد كه از دریچه چشم افراد بى اطلاع از قوانین اسلامى یك نوع جواز شرعى آدم فروشى شناخته شود، و حتى زنان و مردان مسلمان با دیده نفرت به آن بنگرند و آن را موجب تحقیر مقام زن بشناسند.
ولى ما ضمن ابراز تأسف شدید از این سوء استفاده ها یك سؤال داریم و آن اینكه اگر فرضاً یك قاضى از مقام خود و مصونیتى كه در پناه قانون دارد سوء استفاده كند، و آن را وسیله اى براى سر كیسه كردن مردم یا تصفیه حسابهاى شخصى و امثال آن قرار دهد آیا باید مسأله قضاوت را به كلى تعطیل كرد یا جلو سوء استفاده ها را باید گرفت؟
یا اگر یك نویسنده براى پر كردن جیب خود از مقام شامخ نویسندگى سوء استفاده نموده و دست به اغفال مردم، تحریك شهوات، خلق سوژه هاى دروغ جنجالى، و دلالى براى مقامات مختلف كند، آیا باید جلوى آزادى قلم و مطبوعات و نشریات مفید و سودمندى كه مایه بیدارى افكار مردم است به كلى گرفته شود، یا قلم سوء استفاده چى را باید شكست؟!
كدام منطق و كدام عقل اجازه مى دهد كه جلوى قوانین و مقررات سودمند به خاطر سوء استفاده عده اى گرفته شود؟ آیا به خاطر یك بى نماز یا صد نفر بى نماز درب مسجد را مى بندند؟
اصلا كدام قانون و كدام مقام است كه از آن سوء استفاده نشده است؟ آیا باید جلوى سوء استفاده ها را گرفت یا قوانین را در هم كوبید؟ مسلّم است هر فرد عاقلى راه اوّل را انتخاب مى كند.
خلاصه اینكه این اشتباهات هیچ گونه تأثیرى در ماهیت و نتایج و آثار مفید این قانون اسلامى نمى تواند داشته باشد، باید این قانون را اجرا كرد و جلوى سوء استفاده ها را هم گرفت.

سید علی جان غازی

یکشنبه 4 فروردین 1392 - 1:31:41 AM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

satra

http://satra.gegli.com

ارسال پيام

دوشنبه 12 فروردین 1392 5:01:35 PM

akhlaghiyato rishekan mikonan ye kolah sharei mizaran roosh kasi shak nakone.tasof be hale onaei ke shak nemikonan

ali

http://masomazarin.gegli.com

ارسال پيام

دوشنبه 5 فروردین 1392 11:43:32 PM

سلام دوستان بخوانید ونظرتان را بگوئید ایا صیغه ساعتی درست هست طرف کاملا این قانون را رعایت می کند ولی بعد 2ساعت چی پیش می اید ایا ان زن اگر بایکی دیگر فردا صیغه شود ایا مرد هم گناه کار است یا فقط زن مقصر هستش هیچ زنی نمی تواند با 2 ساعت چهل وپنج روز تحمل کند ایا چقدر گیرش می اید کفاف می کند تا بعد